شهید ادواردو آنیلی

به منزل امام (ره) رفته بود و بوسه عشق آقا ، مثل داغ عاشقی ، روی پیشانی بلندش نقش بسته بود . وقتی در شورای مدیریت فیات او را کنار گذاشتند و پسر عمویش امبرتو را سرپرست امور کردند و زمانی هم که پسر عمو مرد خواهر زاده صهیونیستش جان الکان را سرپرست اموال کردند ! آن لحظه های آخر ، به یاد می آورد که همین چند روز پیش تصمیم گرفته بود بیاید ایران و علوم دینی بیاموزد . از ارث که محرومش کرده بودند ! تهمت افسردگی و اعتیاد و قاچاق و دیوانگی هم به او زده بودند ! چه بهتر که زوددتر می آمد و در راه عقیده و ایمان تلاش می کرد .
هیچ کس نمی داند آن خوک های کثیف با او چه کردند و چگونه جان مقدسش را از تن رها و رهسپار قرب الهی کردند . . و چه غم انگیز که بیست و شش سال ، در اوج محکومیت و تهمت به خاطر عقیده ای راستین زندگی کند و در آخر هم عین مسلمانی ، در قبرستان کافران مسیحی دفن شود ...!!چه خیال خامی ؟! چه احمقانه می اندیشند ! کسی چه می داند ، شاید اکنون در بهشت برزخی ات طلبگی می کنی ! آماده می شوی برای رجعتی سبز ؛ آماده می شوی که باز گردی و بار دیگر شاید آین بار در رکاب مولابت مهدی فاطمه (س) ، شهید گردی .
مهدی عزیز ! شهادتت مبارک .